Zafer Hüsnü Tarhan - Harp Poemi

I

Onlar bağ bozumuna gider gibi
Ellerinde sıcaklığı karılarının
Dudaklarında vatan türküleri
Ve dağınık saçlarında rüzgâr
Çekip gittiler katar katar.
Yeni dostlar tanıdılar karavagonda
Tarlalara bakıp için için dert yandılar
Memleket hasretinden
Ve bir tünelin kara ağzında
Görünmez oldular..

II

Çiçek açmış nar ağacı gibi
Al al oldu göğüsleri
Saçlarının en güzeli
Tel örgülerde kaldı.
Vesikaya bağlı değildi
Taş yemek, toprak yemek, mermi yemek
Yediler deşilen gövdelerinden
Bağırsakları sarkıncayadek.
Ceplerinden çıkardıkları resimlere
Bakıp bakıp da kanlı saçları arasından
Dediler "Neylersin karıcığım,
Ölüm de varmış kaderde.."
Pençe pençe kanları yerde
Kardeş kardeş uyudular
Kolları, bacakları başka siperde.

III

Anlatıyordu bu adam harbe dair
Yüzüne yamanmış barut yanığı,
Sağ kolu bir cephede
Ve bir cephede ayağı.
"Onlar
Dağınık saçlarında rüzgâr
Çekip gittiler katar katar.
Biz böyle yaşadık adaşım
Senden ne haber?"