Hasan Hüseyin Korkmazgil - Ağustos Şiiri

Yüreğim sızlıyor bu roman iyi bitmeyecek 
beterin beteri var diyenlere inanmıyorum 
hep böyle havalar besler fırtınaları 
korkarım bu mavi ışık çabuk sönecek 
duymazdım durgun suların bezgin türkülerini 
alışmak ölümün bir başka adıymış bilmezdim
bir yangınsonu yorgunluğu yakıyor avuçlarımı 
bir rüzgâr kulaklarımdan hiç eksilmiyor 
esirgenmiş bir dünyada müthiş yalnızım 
geri dönsen bile ben artık o ben olmayacağım 
yüreğim sızlıyor bu roman iyi bitmeyecek

ben mısralarımı kerpiç gecelerinden çekmişim 
beş numara lâmba kaderi var mısralarımda benim
yitirmişim yıldız ışığında dost çizgileri
deli çizgi gözlerimi kör etmiş kör etmiş kör etmiş 
göçmüş kıtalar üstünde kuşlar dönüyor garipsi 
çığlıkçığlığa kuşlar dönüyor evcil ve tedirgin 
gökmavisi bir türkü dolanmış yüreciğime 
selsele yolculuklar tütüyor gözlerimde
- neyleyim insan demişim
kitap yüzlü insanlar demişim gidemiyorum
kaderim kaderleri demişim allı'nın kızı
sen olmasan ben böyle uysal değildim 
böyle uysal ve kırılmış değildi şiirlerim 
bir yangınsonu yorgunluğu yakıyor avuçlarımı 
yüreğim sızlıyor bu roman iyi bitmeyecek

yılandere ölüler yatağı helâlim ölüler
katran mazot bidonları paslı putreller
kargalar üşüşmüş ahmedo'mun ellerine kargalar
ahmedo'mun düşlerine yılan çiyan doluşmuş
garipler mezarlığı doymamışlar dünyası
yıkılası karakuşak kurudere sırtları
ahmedo'm bir yaz bulutu bir varmış bir yokmuş.
fenerler titreşiyor
bıçaklanmış türkülerin gözbebeklerinde
vinçler beni balçık gibi akşamlara bindiriyorlar
sen olmasan şu sabahlar olmasa
şu benim büyük büyük susamışlığım
bu mızmız takvimi bir solukta susturacağım
yılandere ölüler yatağı helâlim ölüler

rüzgâr gibi bir ağustos geçti ellerimizden 
meyvalar bizi balrengi günahlara çağırıyorlar 
biryanda yaşanmamış günlerin hırsı 
biryanda boşa geçen gecelerin acısı 
malûm o dramın en güzel perdesindeydik 
ağustos şarap olmuş, kanımıza akmıştı 
göçmüş kıtalar üstünde kuşlar gibiydik
duracak vaktimiz yoktu bitmiştik
her gören didik didik bizi denetliyordu 
biz kendi derdimize düşmüştük

orda da akşamlar olacak güzelim 
kanlı mendil gibi ağustos akşamları 
şu benim çektiklerimi görmiyeceksin 
belki yanında başkaları olacak 
belki düşlerine bile girmiyeceğim 
gün oldu acıların şiirini yaşadım 
gün oldu zehir gibi yokluğunu yaşadım 
bana sen ne diye duyurdun yalnızlığımı 
ne diye gurbet gibi mısralarıma sindin 
dokunsan parmaklarıma tutuşacağım

yine ağustos gelse elele versek
sen anandan kaçsan ben yalnızlığımdan
yeni yoldan sazanlı çaydan geçsek
güneşin bahçeleri emzirdiği saatta
susamışlar aşkına, kandım diyesi
uzun uzun öpüşsek
yine ağustos gelse kovulsak cennetimize
şantiye hiç durmadan ötse bağırsa
lâzoğlu büyükharflerle sövse işçilerine
damlarda kaysı yarsalar rumeli göçmenleri
dillerini sevdiğim kıvırcık dillerini,
ıssız bahçelerden geçsek unutulmuş sokaklardan
çocuklar mayi mavi gülüşüp kaçışsalar
bir masal dinler gibi sessizliği dinlesek
kendimizi dinlesek köklerin çığlığını
seni kollarıma alsam, yine yumsan gözlerini
yine kapışılsa yavrum, batan şehrin hazineleri
biz yine kendi derdimize düşsek

yere batan şehrin tek yalnızıyım 
yüzyılın ağrısını anlıyarak çekiyorum 
ekmeğime barut sinmiş bulanık özgürlükler 
tepmişim rahatımı boynubükük mutluluğumu 
yaşıyorsam erkekçe yaşıyorum
istemem sarmasın yumuşak duygular susuzluğumu
geceler bıçak bıçak böğrümde yatsın uyusun
kaderim kaderleri demişim allı'nın kızı
ellerimi kemirmekten memnunum
düşün ki coğrafyanın en güzel yerindeyiz 
en güzel günlerinde gençliğimizin 
ölümden ötesini aklım almıyor 
beterin beteri var diyenlere inanmıyorum 
istesek cenneti kurtarabiliriz 
ben bir ışık için tepmişim rahatımı 
bu güleç yüzlülerin bu acı türkülerini 
bu yoksul yerleri anlıyarak seviyorum 
delice anlıyarak allı'nın kızı.