Afşar Timuçin - Arınmalar

Ateş ve yağmur
Bütün yanlışları yıkar götürür
Gün gecenin sonunu temizler
Ses arındırır sessizliği
El değmemiş beyazlığı bulmak için
Gerçek deniz kuşları açıklardan geçer.

Yoksun kalıyoruz sevinçlerden
Kendini savunmanın bir yüzü bu
Bir şeyden vazgeçebilmek
Ben varım diyebilmek ne güzel
Ne güzel kendini
Akşamüstü şöyle bir çiseleyen
Yağmura atabilmek.

Dimdik kalabilmek
Gözünün içine baka baka
Kralın imparatorun
Hayırsız sevgilinin
Ne güzel 'artık bitti' diyebilmek
Kimse bilmez gün olur
İnsan boşluklara düşer değişir
Ne derler
Ağaç rüzgârı yedikçe
Gün geceyi gördükçe güzelleşir.