Miras vergisi tartışmaları büyüyor

Almanya’da küçük servetlerden yüksek oranda vergi alınırken, büyük servetlerin çoğunlukla vergiden muaf tutulması eleştiriliyor. Uzmanlar, bu durumun gelir eşitsizliğini artırdığını belirterek adil bir vergi sistemi için reform çağrısında bulunuyor.

Servet eşitsizliği dikkat çekiyor

Almanya’da en zengin yüzde 10, toplam net servetin yüzde 70’inden fazlasını elinde bulunduruyor. Buna karşılık, alt gelir grubundaki yüzde 50 yalnızca yüzde 1’lik bir paya sahip. Bu dengesizlik, gelir ve servet eşitsizliğinin giderek derinleşmesine neden oluyor.

Finanzwende adlı sivil toplum kuruluşundan Gerhard Schick, büyük servetlerin miras vergisi muafiyetleri sayesinde 2009 yılından bu yana yaklaşık 84 milyar avro vergi ödenmediğini açıkladı. Bu tutarın altyapı yatırımları veya borçların azaltılması için kullanılabileceğini vurguladı.

Büyük servetlere yönelik vergi muafiyetleri

Her yıl yaklaşık 400 milyar avro miras veya bağış yoluyla devrediliyor ve bunun yarısı en zengin yüzde 10’a gidiyor. Büyük mülklerin "işletme varlığı" olarak değerlendirilmesi, bu servetlerin neredeyse tamamen vergiden muaf kalmasını sağlıyor. Bu durum, küçük servetler üzerindeki ağır vergilendirme ile çelişiyor.

Yasal ve politik tartışmalar

Federal Anayasa Mahkemesi, 2006 yılında miras vergisi yasasının eşitlik ilkesine aykırı olduğuna hükmetmişti. Ancak yapılan reformlar, bu eşitsizliği tamamen ortadan kaldıramadı. 2017’de Federal Maliye Mahkemesi, 300’den fazla konutun miras vergisinden muaf tutulmasını eleştirmiş, ancak bu eleştiri eyalet maliye otoritelerince dikkate alınmamıştı.

Reform önerileri gündemde

Bazı uzmanlar, büyük servetlere tanınan vergi muafiyetlerinin toplumsal eşitsizliği artırdığını ve ekonomik istikrarı tehdit ettiğini savunuyor. Buna karşılık, aile şirketlerini temsil eden lobi grupları, bu düzenlemelerin iş yaratma ve yatırımlar açısından kritik olduğunu iddia ediyor.

Servet birikimi için yeni yaklaşımlar

Ekonomik uzmanlar, servet birikimini geniş kitlelere yaymak için devlet destekli hisse fonlarının oluşturulmasını öneriyor. Bu fonlar, bireyleri yatırım yapmaya teşvik ederek uzun vadede ekonomik eşitliğe katkı sağlayabilir. İsveç’in emeklilik sistemi bu alanda örnek olarak gösteriliyor.